اولین باری که تو وبلاگ یکی یدونم متن مینویسم

سلام من مامان آرزو هستم بابا امید هم الان پیشمه و خوشحاله که این وبلاگ رو برای یکی یه دونم ساختم .اسم وبلاگ نی نیمو گذاشتم به آفرید چون تو دنیا بهترین آفریده خدا آفرینش یه موجود زنده تو دل ماماناست.و یک لقب اصیل ایرونیه (آخه آقا امید رو زبون ایرانی خیلی حساسه میگه اسم بچه هم باید اصیل ایرانی باشه.بهم میگه نکنه برای بچمون اسم غیر ایرونی بذاری که خوشم نمیاد ما هم میگیم چشم)خدایا ازت ممنونم که طعم شیرین مادر شدن و طعم غرور آفرین پدر شدن رو به من و امید دادی .امیدواریم که لیاقت پدر و مادر شدن رو داشته باشیم و یه فرزند صالح و سالم به ما هدیه بده تا انسان خوبی باشه و باعث سر افرازیمون بشه . میدونم که یکم دیر به ساخت وبلاگ اقدام کردم اما چاره ای نداشتم آخه دیروز که پنج شنبه بود تازه امتحاناتم تموم شد.امیدوارم نی نیم منو ببخشه.از ٢٠ آبانه که من مامان شدم تا الان که ٢٩دی ١٣٩١هست ، دو ماه و ١٠ روزه(٩ هفته و سه روزه) که من یه فرشته کوچولو تو دلم دارم . انگاری بالهای فرشته کوچولو دل مامانیو اذیت میکنه آخه خیلی حالم بده از همه چی حالم بهم میخوره هیچی خوشمزه نیست همش بالا میارم نمیدونی واسه امتحانات چی کشیدم . حساب کلافه ام. بیچاره امید که حتی نمیتونه عطر بزنه.حسابی گشنگی کشیده . غذاهای بیمزه بهش میدم هیچی هم که پیشم نمیتونه بخوره . دلم خیلی براش میسوزه ولی پدر شدن یه سری سختی ها هم داره . واسه مامانا که همش رنج شیرینه. قربونش بره مامان که نیومده حسابی تو قلبم جا واکرده(بوووووووس عزیزدلم).